Dansvoorstelling

Feniks van de Zon

Een oriëntaalse dansvoorstelling over het verhaal van de Feniks Vrienden, familie, collega’s, kennissen, buikdansliefhebbers en anderen kwamen bij de matinee of avondvoorstelling bijeen om de Feniks te zien. De Feniks werd gevisualiseerd door Group Arabesque, onder leiding van regisseur Leana. Recensie: Feniks van de Zon door Group Arabesque in buikdansvakblad Raqs wa Risalla Op 25 juni waren in het OUTheater in Groningen 2 voorstellingen (matinee en avond) van de voorstelling “Feniks van de Zon”, gedanst door Group Arabesque. Group Arabesque bestaat uit 8 danseressen: Sharareh, Eva, Zhila, Debby, Carolien, Arianne, Nathalie en Mejgan onder leiding van Leana (Eeke Marks). Leana tekende voor alle choreografieën. Het is Leana’s eerste productie en ik was nieuwsgierig naar wat zij in het theater zou brengen, temeer daar het choreografisch vermogen van de Groningse danseres veelbelovend is en ik haar zie als één van de jonge talentvolle danseressen die in de toekomst vorm kan gaan geven aan de buikdans in Nederland. De matineé- voorstelling die ik bezocht werd aangekondigd als een Oriëntaals dansspektakel over een bijzondere reis die de vuurvogel aflegt op zoek naar vrede. De voorstelling bestond uit 13 dansen waaronder groepsdansen, duetten en 2 solo’s van Leana zelf. Het verhaal begon met een intro op het Flower Duet uit de Opera Lakmé van Leo Delibes waarbij gezongen werd door de sopranen Eva Marks en en Iné Zijlstra, begeleid door pianiste Lydia van Schaik. De danseressen van Group Arabesque stonden lang in verstilde poses waarna zij langzaam maar zeker gingen dansen. Een sterke intro. Het verhaal van de feniks werd in ieder verdere programma-onderdeel vertaald door middel van dans maar ik raakte de draad van het verhaal kwijt, nadat de feniks werd verjaagd uit jaloezie en de eenzaamheid van de feniks toe sloeg. Dat neemt niet weg dat het gedeelte vóór de pauze dansant sterk was en me soms raakte met mooi gechoreografeerde groepsdansen op Mozart in Egypt, het aloude Lama bada yathana (met goed getimed armenwerk en met veel rust uitgevoerd door de groep) een (niet zo krachtig neergezette) Dabke, een theatrale zar en een dans op Balkan-muziek. De solo’s van Leana waren uitstekend in de muziek uitgevoerd en ik heb wederom genoten van zowel de trommelsolo als de uitvoering op “Shahrazad”. Leana weet traditionele met moderne buikdans te mengen en voegt daar zelf elementen aan toe die haar dans een eigenheid geven. Haar techniek is prachtig vloeiend en ze “staat” als een huis. Daarnaast straalt en sprankelt ze op het podium en geeft ze het publiek veel warmte. Als ze iets meer van de diagonalen van het lichaam gebruik zou maken tijdens de delen van de muziek waarin ze op de plaats danst en iets meer diepte in haar grondpatronen zou aanbrengen zou haar dans “af” zijn. Zeker als het lichtplan beter ingesteld zou zijn, hetgeen tijdens een aantal delen van de voorstelling een behinderende factor was. Zo viel tijdens de solo’s van Leana soms helft van haar gezicht weg in donkerte en had het licht tijdens de groepsdansen in en om de lichtcirkel, soms wat minder fel gemogen om het sprookjesachtige karakter van het verhaal te benadrukken. Soms vielen bij de scenes waarin alle danseressen op het toneel waren, de buitenste danseressen weg. Bij navraag scheen zoals vaker gebeurt bij buikdansvoorstellingen, dat de danseressen afhankelijk waren van de tijd en de inzet van de lichttechnici in het theater en dat daardoor een sterk lichtplan niet mogelijk was. Na de pauze werd het verhaal van de feniks (gelukkig wordt de feniks weer in ere hersteld) verder ten tonele gebracht met duetten en groepsdansen. Dit gedeelte van de voorstelling was over het algemeen wat zwakker. Zo hadden de danseressen die in duet op een Baladi-achtig klassiek nummer dansten duidelijk moeite om in de muziek te blijven (de ritmes waren overigens erg ingewikkeld dus dat is geen schande) en voegden de decor-accessoires die op het toneel werden gedragen niets extra’s toe. Ze werkten soms tegen toen ze weer van het toneel af moesten toen er al gedanst werd. Spannend en fascinerend was een omkleedscene van de gehele groep op nay-muziek in het half-duister waarin de danseressen zich opmaakten voor een strakke sluierdans in de Amerikaanse stijl. De spanningsboog werd niet doorgetrokken: de scene waarin het ei van de feniks naar Heliopolis wordt gebracht op een trommelsolo was een beetje rommelig en melig. Dit werd weer goedgemaakt met een dans met wings waarin de belichting dit keer wel mooi was. Duizelingwekkend mooi waren de reflecties in zilver, blauw en groen te zien, de danseressen draaiden en wervelden goed en wisten knap gebruik te maken van de ruimte zonder elkaar met de razendsnel draaiende wings te raken. En toen was het ineens afgelopen en dat voelde een beetje vreemd en plotseling aan. Misschien had ik een nog spetterender einde verwacht ? Of nog een dans met de hele groep met de figuranten en Leana erbij ? Hoewel er nog veel terrein te winnen is qua belichting en schakelingen/verbindingen tussen de verschillende scenes, door de lijn van het verhaal duidelijker neer te zetten en voor een duidelijk einde te zorgen, heb ik genoten van deze voorstelling. Leana en haar danseressen hebben hun beste beentje voor gezet, de groepschoreografieën waren verzorgd en zaten goed en soms verrassend in elkaar, de kostuums waren mooi en de danseressen hadden er zin in. In de voorstelling was een goede mix te horen tussen verschillende muziekstijlen en werd het creatieve experiment niet geschuwd. Wat mij betreft een hoge waardering voor deze voorstelling en ik zie al uit naar Leana’s volgende programma. Peter Verzijl Achtergrond Leana deelde al jong haar voorliefde voor sprookjes en theater die dankzij haar vader altijd in beeld is gebleven. Dankzij een intensief dansleven, studie in achtergrond en theorie en de ervaring in dans in theater was het al lang haar droom om een eigen project op te zetten. Een project waarbij de orientaalse dans de erkenning kan krijgen als podiumkunst aan een breed publiek. Door de oprichting van haar dansgroep Group Arabesque heeft ze de mogelijkheid om dit in uitvoer te brengen. Als danseres vertel je een verhaal door middel van dans en emotie. Maar welk verhaal zal zij deze keer vertolken? Het verhaal van de feniks gaat al jaren mee als mythisch fabeldier in oa Griekenland en Egypte. Een vuurvogel die leeft, tot as vergaat en weer herboren wordt. Het verhaalt gaat ook over angst, liefde, verdriet, oud worden, geboorte, geluk en een moraal die in dezer dagen nog steeds actueel is. “Waardeer alles in het leven wat je is gegeven”. De choreografieen zijn allen door Leana gecreëerd om het verhaal van de Feniks middels dans tot leven te wekken. Omdat alle dansers hun eigen kwaliteiten hebben en Leana deze optimaal wil benutten heeft ze ervoor gekozen niet 1 Feniks te kiezen. Maar de feniks te laten dansen door de danseres die op dat moment die specifieke dans het beste kan weergeven. Zo wordt het talent van elke danseres op de beste manier naar voren gebracht. Informatie Wanneer: 25 juni 2011 Waar: OUTheater Groningen, Oude Kijk In’t Jatstraat 26, Groningen. Tijd: Matinee voorstelling 15:30 uur Avond voorstelling 20:15 uur Cast Regisseur en choreograaf: Leana Dansers: Sharareh, Zhila, Eva Toth (Aishahawa), Debby, Nathalie Kliphuis, Arianne Pierik, Carolien van de Berg (Mouna), Mejgan Jelani en Leana. Figuranten: Joyce Aerts, Eva Marks, Menorah Zwarthoed, Ayschlaine Profas, Sanne Leistra, Aafke Veenstra, Eva Marks, Ine Zijlstra, Lydia van Schaik. Zangeres: Eva Marks en Ine Zijlstra Pianist: Lydia van Schaik Cameraman: Yori Boon Fotograaf: Wouter Smit Fotografie